Ikaw
a poem by gab caraon

Dugong kumukulo dahil sayo
Masamang salita'y ibibigay sayong ulo!
'wag mo kong hamunin sa asaran
baka umuwi ka ng luhaan.

Pagkatao mo'y mahirap pakisamahan!
Ako'y nagtiis dahil gusto kang
Maging kaibigan.
Ngayon ako'y iyong ginalit mo ng lubusan!
P*nye** ka! 'Di kita tatantanan!

Baguhin mo ang iyong ugali
Umaalingasaw sa baho, amoy pusali!
Gusto kitang punyalin hanggang mamatay
At sa dugo mong madumi ika'y ihimlay.

Kaibigan kitang tinuring noon
Ngayo'y ginago mo't hinamon
'Di mo pa naranasan ang galit kong tinago!
Kaya't Habang maaga pa'y tumigil ka na,
Walang modo!